Canım insanlarım,
Nicedir yazamadığım blog yazılarıma artık kuyudan değil keyfimin köşesinden yazacağım.Çünkü artık iş hayatımı askıya aldığım günlerin ilk günü dikkat ederseniz bitti, emekliyim demiyorum.Yani öyle unumu eledim eleğimi astım durumu aklınıza gelmesin.(yazar burada kendisine moral yapıyor:)Sadece hayatımın başka bir dönemini hep beraber seyredelim diyorum.Yoğunlukta neymiş, herkes çalışıyormuş, insan istesinmiş yeter ki diye başlayan kurduğum cümlelerimi huzurlarınız da geri alıyorum.Cümlelerimim bazen bilerek bazen kazayla gittiği cümle muhataplarından gönüllerini almak manasına affımı diliyorum ve şuraya bir demet çiçek ve öpücük bırakıyorum kabul buyursunlar efendim.Yoğun çalışmanın ve büyük konuşmanın bedelini ödüyorum.Evet işi bıraktım sadece, hayatı değil, hayatımın geri kalanının ilk günü bugün diyorum ve başlıyorum.(burada imoloji koyamıyorum artık siz yakıştırın bir şeyler.)Benim cesur karar dediğime siz bir yerinizle gülebilirsiniz ama ben henüz gençken artık kendime aileme sevdiklerime vakit ayırmak istedim.Çok zor ve meşakkatli bir düşünce süreci idi ve mantığı bir yana bırakıp kalbimin sesini dinledim. Keşkelerimin daha da çoğalmasını istemedim.Nasıl mı yaptım tabi ki Ferrari'mi satmadım zaten yoktu.Çok yoğun çalışırken yorgunluktan uyuya kalmadığım herzaman kendimi ve durumu düşündüm hayat at'ını almış giderken yanımdan geçmesindi.Çalışmayı hatta çok çalışmayı severim.Ama hayatta bir karşılığı olmalı çalışmanızın, kattıkları götürdüklerinden çok olmalı önce , sadece götürdüklerine takılıyorsanız benim gibi "gitme zamanıdır."
ARTIK DAHA ÇOK BEN OLUP,BENİ YAVAŞLATIP,ANDA KALMAK'tır dileğim.Başında kendime yeni ısmarladığım hayat,sonu(m)da sahibinden her anı yaşanmış,çok kullanılmış bir hayatı bırakmak olsun.
https://youtu.be/_mv6idCzJ-Y
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder